سخنی با والدین بچه های کنکوری

در امر تحصیل فرزندان ، خانواده و والدین نقش بسزایی دارند. بطوریکه عامل خانواده از عوامل مهم در زمینه پیشرفت تحصیلی دانش آموز یا وقوع افت تحصیلی است. انگیزه‌ها و علایق تحصیلی دانش آموز در خانواده شکل می‌گیرد و به آن جهت داده می‌شود و مسیری برای هدایت آن فراهم می‌شود. خانواده سرعت دانش آموز را در رسیدن به اهداف تحصیلی تنظیم می‌کند. خانواده‌های بدون انگیزه ، بدون اطلاع و غیر فعال موجب کاهش سرعت دانش آموزان بااستعداد می‌شوند. از اینرو در فرآیند مشاوره تحصیلی ، وم انجام مشاوره با والدین ضرورت و اهمیت خاصی پیدا می‌کند. از اینرو لازم به نظر می‌رسد والدین و بطور کلی خانواده نیز اطلاعات کافی از ویژگیها و استعدادهای فرزندان خود کسب نمایند، اطلاعات بیشتری در زمینه‌های تحصیلی کسب کنند و کمکها و یاریهای مفیدی برای فرزندان دانش آموز خود فراهم کنند.

والدین و خانواده، نقش مهمی در آرامش دانش‌آموزان كنكوری و پیشرفت تحصیلی آن‌ها، چه در دوران تحصیل و چه پس از آن هنگام آمادگی برای كنكور» دارند. عوامل متعددی در این بین مؤثرند كه به اختصار به آن‌ها می‌پردازیم:

1- والدین باید به توانمندی‌های فرزندشان توجه كنند و از او به‌ همان اندازه، انتظار داشته باشند. 

2- عقده‌ها و مشكلات روان‌شناختی گذشته‌ی خودشان را متوجه فرزندان نكنند و آنچه كه خود در آن ناكام مانده‌اند را از فرزندان‌شان نخواهند.

3- دانش‌آموزان را در قیاس با دیگران قرار ندهند. این مقایسه می‌تواند برای آن‌ها، آسیب‌ر‌سان باشد.

4- در مواقع بحرانی، اضطرابی و روانی، با دانش‌آموز همدلی کنند.

5- فضای مناسبی كه دانش‌آموز بتواند خودش را در آن فضا قرار دهد و توانمندی‌هایش را اثبات كند، ایجاد کنند.

6- از تنش‌ها و دعواهایی كه در درون خانواده است و باعث ایجاد استرس در فرزندان می‌شود، دوری کنند.

7- با مدرسه، ارتباط داشته باشند. از ضعف‌های دانش‌آموز آگاه شوند و برای برطرف كردن و تقویت‌ كردن آن‌ها، بکوشند.

 

8- بنیه‌ی علمی دانش‌آموزان را تقویت کنند. گاهی دانش‌آموز بنیه‌ی علمی ضعیفی دارد، در این صورت با كمك وسایل كمك آموزشی كه والدین در اختیار او قرار می‌دهند، آن را تقویت می‌كنند.

9- از خود دفاع و تعریف نکنید. بیان جملاتی مانند تو دیگه چی می‌خوای، هر چه خواستی ما در اختیارت گذاشتیم، پس بشین درستو بخون» یا جملاتی مانند بابات برات زحمت می‌كشه، 2 تا 3 میلیون برات هزینه كرده» و. این جملات یعنی دفاع و تعریف از خود، والدین باید از گفتن چنین جملاتی بپرهیزند.

10- گاهی خانواده از نظر مالی در حدی نیست كه بتواند فرزندش را به كلاس‌های كنكور بفرستد یا كتاب‌ها و وسایل كمك آموزشی برایش تهیه كند. در چنین مواقعی توصیه می‌شود، والدین توانمندی‌های فرزندشان را كشف و همان‌ها را تقویت كنند یا با مشاوران‌ ارتباط برقرار کنند كه بتوانند روش درس خواندن را به دانش‌آموزان تعلیم دهند. راه دیگر آموزش دانش‌آموز، مبنی بر استفاده از تفكر خلاق است. 

به عنوان مثال: والدین می‌توانند به فرزندشان بگویند، بهترین راه‌حل من برای این مسأله این است. ضمن این‌كه به والدین توصیه می‌شود، كمتر از كلام آشكارِ ندارم، از كجا بیاورم، همین است كه هست، مگر ما چطوری درس خواندیم و. استفاده كنند زیرا این جملات ساده، اثر روانی بیش‌تری بر دانش‌آموز می‌گذارد.

به جای اینها بگویید: خیلی متأسفم كه نمی‌توانم از نظر مالی بهت كمك كنم. اگر نمی‌توانم به كلاس‌های چند میلیونی كنكور بفرستمت، در عوض برایت CD كمك آموزشی تهیه می‌كنم یا به كلاس تست‌زنی می‌فرستمت.» این‌ها به دانش‌آموز نشان می‌دهد كه والدینش همه تلاش‌شان را برای موفقیت او انجام می‌دهند.

11- به دانش‌آموز استرس‌ وارد نكنید. دائم از او نپرسید: خواندی؟ تستت را زدی؟ چند درصد زدی؟ و. در این صورت خانواده همراه با جامعه كه كنكور را غول كرده است، این مسأله را بزرگ نشان داده و به دانش‌آموز استرس وارد می‌كنند، در حالی‌که خانواده باید جهت آرامش، احساس امنیت و تأمین‌ خاطر دانش‌آموز تلاش كند.

منبع : سایت گزینه دو